Bir, iki, üç de yetmez. Dört, beş, altı olsun!
GENELKURMAY Başkanı masanın başındaki sandalyeden kalkıp, sağdakine oturunca memleketimize demokrasi de gelmiş oldu. Artık askeri vesayet yok!
Bunu nereden anlıyoruz: Başbakan ve TBMM Başkanı, 30 Ağustos töreninde askerleri ayakta beklemeyecekler!
Hapisteki generaller, hapishane yoluna çıkmak üzere olan generaller ve sırasını bekleyen generaller de bu listeye eklenince memlekette genel bir sevinç havası da yayılıyor ki adeta “Ankara’dan abim gelmiş” gibi oluyor.
Bütün bunları izleyenler de şöyle bir yorum yapıyorlar: Artık birinci cumhuriyet öldü, bu ikinci cumhuriyettir!
Cumhuriyetleri numaralamak bir ecnebi icadı olmakla birlikte bence sakıncası olan bir durum da değil. Numaralara kızanlar neden sinirleniyor, anlayamıyorum.
Ülkelerin tarihlerinin belli dönüm noktalarına işaret eden bir tanımlama usulü. Numarayı sevmeyen, A,B,C diye de tanımlayabilir isterse, Böyle yapan var mı bilmem.
Bizim Türkiye Cumhuriyeti’ni de numaralamak mümkün tabii.
Devletin yönetsel esaslarını belirleyen anayasaları dikkate alarak numaralayabiliriz mesela. Buna gelecekte rakam yeter mi bilmiyorum tabii! Anayasa yapma hevesimize bakarsak 500 yıl sonra 250. Cumhuriyet’e bile ulaşabiliriz.
Ya da tek partili dönem, çok parti dönemi esas alarak da numaralayabiliriz. Bence doğrusu bu olur, şu anda 2. Cumhuriyet’i yaşıyoruz.
Ama Genelkurmay Başkanı’nın sandalyesinin yeri değişti diye numaranın değişebileceğini düşünmüyorum.
Asker bir kenara çekildi belki ama “ruhu” aynen, durduğu yerde duruyor.
Bakın bakalım hapishanelerde sadece bir fikri açıkladığı için kaç kişi var? Milletvekili Aysel Tuğluk daha iki gün önce iki yıl ceza aldı, bir konuşma yaptığı için!
“Parasız eğitim istiyoruz” pankartı açan çocuklar da hala hapisteler, ne zaman çıkacakları belli değil.
Devlet memurları, vatandaşlara göre hala imtiyazlılar, suç işleseler bile yargılanmaları kolayca mümkün olmuyor.
Yani diyeceğim o ki sandalye gitti ama düzen aynen sürüyor.
Bir gün 3. Cumhuriyet’e geçeriz diye ümit ediyorum. Vatandaşların devlete karşı görevlerinin değil, devlete karşı sahip oldukları haklarının ön plana çıkacağı, gerçek bir demokrasiye ulaşacağımız zaman! Sandalyenin yeri değiştiği için değil.
Mehmet Y.Yılmaz, Hürriyet
05.08.2011
| 
