Oh Rahatladım...
Ne olur ne olmaz diye kitaplığımda düzenlemeler yaptım....
Önce kitaplarımın listesini çıkardım...
Atatürk’ün “Nutku”ndan başlayıp Fazıl Say’ın CD’lerini ortadan kaldırdım...
Susurluk’la ilgili yedi sekiz kitap vardı, onları bir torba bulup içine koydum. TBMM Faili Meçhul Siyasi Cinayetleri Araştırma Komisyonu Raporu’nu sakladım.
Nâzım Hikmet, Orhan Kemal, Sait Faik, Samim Kocagöz, Aziz Nesin ve Yaşar Kemal kitaplarını ne yapacaktım?
Uzun uzun düşündüm!
Birden aklıma bahçeye gömmek geldi.
Salonun penceresinden dışarıya baktım.
Yağmur yağıyordu...
Kitapları poşetlere doldurup bahçeye çıktım.
Elimde ne kazma ne de kürek vardı.
Yağmur altında ellerimle toprağı kazmaya başladım...
Yağmurdan yumuşamıştı toprak.
İki saat içinde bir çukur kazdım ve poşetleri çukura gömüp üstünü örttüm.
Rahatlamıştım...
Eve döndüğümde düşünmeye başladım...
Birden aklıma geldi...
Uğur Mumcu’nun tüm kitapları vardı...
Hemen onları da kitaplıktan aldım...
En tehlikeli olanları seçmeye başladım.
Önce “Papa-Mafya-Ağca” kitabını buldum, ardından da “Rabıta”yı.
Çok kızdım kendime...
Bahçede çukuru kapatmıştım...
Şimdi ne yapacaktım?
***
Saat gece yarısını çoktan geçmişti ve ben korku içinde hâlâ ayaktaydım.
Bir kahve yaptım kendime.
Sonra kara kara düşünmeye başladım...
Sokrates’in Savunması ve Georgi Dimidrov’un Günlüğü...
Yerimden kalkıp odaya geçtim...
İki kitabı da elimle koymuş gibi buldum.
Acaba bunları nereye saklayabilirdim.
Bu sırada banyoya girdim...
Aynada yüzüme baktım.
Ellerim ve yüzüm çamur içindeydi.
Birden ürktüm!
Hemen duş aldım...
Bu arada gözüm banyonun duvarındaki küçük pencereye kaydı.
Bir çığlık attım:
“Yaşasın buldum!”
Bahçeye inmeme gerek yoktu.
O pencere boşluğa açılıyordu ve tüm kitaplarımı oradan aşağıya atabilirdim.
Öyle yaptım...
Ne bulduysam attım.
Bu arada Merdan Yanardağ’ın hazırladığı “Ergenekon ve Sosyalistler” kitabı (Siyah Beyaz Yayınları) elime geçmişti.
Merdan Yanardağ Ergenekon davası sanıklarından değil miydi?
Evet öyleydi!
Kitabın kapağına baktım...
Aydemir Güler, Ertuğrul Kürkçü, Ömer Laçiner, Sungur Savran, Mahir Sayın, Levent Tüzel, Merdan Yanardağ, Ergin Yıldızoğlu ve Haluk Yurtsever’in yazılarından oluşan tartışma dosyası kitabını masanın üzerine koydum.
Merdan Yanardağ’ın da değindiği gibi Deniz Gezmiş ve tüm devrimci kuşağın neredeyse “Ergenekoncu” ilan edildiği insafsız ve küstah saldırıdan etkilenip korkmuştum.
Çünkü ben de bir 68’liydim... ***
Acımasız bir saldırı sürüyordu...
Kendilerini liberal olarak tanımlayan İkinci Cumhuriyetçiler, dinciler ve tarikatçılar “sol”u demokrasi sınavına çekip tümümüze “çeteci-darbeci” yaftası yapıştırıyorlardı.
Sosyalist hareket bir kuşatma ve karalama altındaydı.
Ülkemin aydınlık, onurlu, laik, demokrat, Cumhuriyetçi ve gerçek Atatürkçü insanları da saldırıya uğruyordu.
Merdan Yanardağ’ın da altını çizdiği gibi, üstelik bu tartışma genel olarak sol “demokrasi için AKP’yi desteklemek” ya da “darbeci-çeteci” olmak gibi iki yanlış seçenekten birine mahkûm edilmek isteniyordu.
Sınıf mücadelesini savunanlar; siyasal İslamın Türkiye’ye dayatıldığını görenler; Fethullahçıların din eksenli siyaset yaptığını öne sürenler; emperyalizme karşı çıkanlar; laikliği ve aydınlanma devrimini savunanlar “darbeci-çeteci”ydi.
Ben tüm bunları yapıyordum ve sanırım korkmakta(!) haklıydım. ***
Kitaplığımdaki tüm kitaplarımı attım... İlhan Selçuk, Ahmet Taner Kışlalı, Yalçın Küçük, Mustafa Balbay ve Erol Manisalı’nın kitaplarını ise yaktım.
Kitaplığımda sadece Said-i Nursi’nin ve Fethullah Gülen’in kitapları var...
Artık bana kimse dokunamaz (!).
Elimde ise Maksim Gorki’nin “Halkın İçinde” (Kavis Yayıncılık) romanı var, onu okuyorum üçüncü kez...
Bir devrim örgütlenmesinin, Rus işçi sınıfının, köylülerin öyküsü... Devrime adanmış hiç eskimeyecek bir yapıt, Mustafa Balel’in unutulmaz çevirisiyle...
İçim rahat, huzurluyum!..
Hikmet Çetinkaya, Cumhuriyet, 25.04.2009
| 
