İkinci Cumhuriyetçilerin saldırısı
1940'lı yıllarda Mülkiye'de Ulus gazetesini okurduk her gün. 1945'te Dışişleri Bakanlığı'na girişimden sonra Cumhuriyet'ten başka gazete almaz oldum. İki kez kopmak zorunda kaldım gazetemizden. İlk kopuş Cihat Baban' ın tepeden inme borazanbaşılığına, ikinci kopuş Hasan Cemal' li bunalım dönemine rastlar.Birinci sınıftan son sınıfa kadar Galatasaray Lisesi çıkışlıyım. Delikanlılık çağımda Fransızca aslından okuma mutluluğuna eriştiğim hararetli bir Voltaire 'ciyim. Cihat Baban, Hasan Cemal gibi lafebelerini okuyamayacağımdan koptum gazeteden, niceleri gibi.
Saldırıya günlerdir tepki gösterenlerin mektuplarında değinilmeyen bir husus var: Tiraj, o gazete içindeki yazıların o tiraj sayısı kadar okunduğunun göstergesi midir? Sanırım değildir. Yan tutmayan bir araştırma yapılsa ortaya çıkar bu husus.
Gazetemizin tirajı yüksek değil ama, (zaten 100.000'leri bazı dönemler aştı) ele alanlar gazeteyi gerçekten okumadan bırakıyor mu? Gerçekten okuma önemli ise Cumhuriyet'in öbür gazetelerden daha az okunduğu doğru değil sanıyorum. Cumhuriyet yayından silindi diyelim. Hiçbir gazeteyi elime alamayacağım kesin. Seksen iki yıllık Cumhuriyet kalesini yıkmayı özleyen ikinci cumhuriyetçilerin ''olmayacak duaya amin'' nitelikli iğrenç saldırısı ''Şu Çılgın Türkler'' i tekrar çılgınlaşmaya çağrıdır aslında.
İhsan AKAY
Cumhuriyet
28.12.2005
|
