Beni zaafa uğratma doğduğuna pişman ederim!
Bir nevi kaçak kat gibi halktan kaçırılarak gizli kurulmuş bir devlet mi bu, neden halktan bu kadar korkuyor?
Sahi bu nasıl devlet?
Tapusunda mı, harcında mı, zemininde mi bir sorun var?
Neden halkla sürekli niza halinde, neden hep maraza çıkarıyor?
Neden korkuyor, kimden korkuyor?
Bu devlet kimin?
Hiç halktan korkmasaydı anayasada ırk tanımlamaya kalkışır mıydı?
Tanımlayacak ki "ambalajlayabilsin" değil mi? (Ambalajlanmaya gelmeyeni de vaktiyle vatandaşlıktan çıkarıyordu.)
Ambalajlayacak ki "bilinmeyen ırklar" veya "bilinmeyen diller" başını ağrıtmasın, öyle ya!
Hiç korkmasaydı halka "iç tehdit" heyulasıyla tebelleş olur muydu?
Şu 91 tevellütlü Terörle Mücadele Kanunu'ndaki ifadelere bakar mısınız: "Devlet otoritesini zaafa uğratmak (...) kamu düzenini bozmak amacıyla bir örgüte mensup olan kişi veya kişiler (...) amaçlanan suçu işlemese dahi örgütlerin mensubu olan kişi terör suçlusudur (...) Terör örgütüne mensup olmasa dahi örgüt adına suç işleyenler de terör suçlusu sayılır..."
Bu nasıl kanun Allah aşkına?
Hem "amaçlanan suçu işlemese dahi örgütün mensubu olan kişi suçludur" diyor, hem "terör suçlusu" olmak için terör örgütü mensubu olmak şart değil diyor.
"Örgüt adına suç işleyenler" ha?!
Suç "Devlet otoritesini zaafa uğratmak" olunca, bu suça uygun bir örgüt de bulunur artık!
Zaten pimpirikli, zaten paranoyak, zaten kompleksli bir devlet var.
Şöyle biraz dik baksan zaafa uğrar valla: "Arkana bakmadan yürü... Otur... Kes... Ağzını açma... Zaafa uğrarsam var ya doğduğuna pişman ederim seni ha!.."
Hedef şu: Halk, devletini korkutmamak için biteviye korkmalı.
O kadar ki, tastamam devletin halkı olmalı. Halkı; yani izcisi, yani yavrukurdu!
Haldan bilmez bu ceberut devletin "halkın devleti" olması için ne yapmalı?
Halktan korkmayan devleti sokakla, sivil itaatsizlikle, hatta dağlarla mı korkutmalı?
Peki...
Halktan korkmayınca köy mü yakar bu devlet, dışkı mı yedirir, başörtülü öğrencileri üniversite kapısından mı kovar, "hapis ur" diyerek parti mi kapatır?
Ne yapar halktan korkmayan devlet?
Tahta kılıçları bahane ederek halka en acımasız psikolojik harp teknikleri mi uygular; sizi bana sürüyle mi verdiler, dercesine "Biz bu ülkeyi 10 milyon devraldık" mı der?
Korkutarak kendini var eden bu devletin şerrinden emin olmak için hangi dilden konuşmalı?
İlla ki ölmeli, öldürmeli mi; sokakları savaş alanına mı dönüştürmeli?
Yoksa bizi anlamıyor, mevzuatı kafamıza çalıp arzuhalimizi dinlemiyor mu?
Zorun dilini gördüğü zaman mı tıpış tıpış geri adım atıyor?
İyi de, madem anladığı dil bu, neden, dağdan inin, diyor ki?
Yoksa "dağ devleti" mi bu?
Ama fena halde konjonktüreldir korku; hiçbir şeyi halletmez.
Evet, yegâne çözüm "demokratik hukuk devleti" daha doğrusu "demokratik cumhuriyet" ama buna nasıl varmalı?
12 Haziran seçimi işte bunun yolunu açmalı.
DERKENAR: "Dere kenarının bilgesi" vaktiyle skandal haberler yaptığı Merkez Bankası eski başkanı Durmuş Yılmaz'dan özür dileyince, ulan, dedim, bu adam yine dört ayak üzerine düştü.
Öyle ya...
Ahmet Kaya'dan tutun Konyalı çocuğun testislerine kadar her gün birinden özür dilese (yan gelip yatsa bile) birkaç yıllık köşe yazısı doğrultur.
Ne "birkaç" yılı; ömrü vefa etse sonsuza kadar!
Çünkü bir yandan özür dilerken bir yandan da cürüm işlemeye devam ediyor.
Köşe yazarı değil emme basma tulumba mübarek.
YSK vetosu nedeniyle havalar biraz puslanınca anında coştu.
Mehmet Altan İkinci Cumhuriyet'e ulaşmak için didinirken, arkadan dolanıp Üçüncü Cumhuriyet'e vardı.
Ara rejim dönemlerine davetiye çıkarmak için elinden geleni ardına koyma, 28 Şubat'ı, 12 Eylül'ü yere göğe sığdırma, ara rejimlerle hesaplaşılan dönemde "Ara rejim çuvallıyor" de.
E, aferin.
Aferin, de, senin hayatın ara rejim be!
Salih Tuna, Yeni Şafak
22.01.2011
| 
