Türkiye hafızasının en büyük "korku"su...
İlk kez Ordu’nun darbe yapma ihtimalinin pek olmaması, Cumhuriyetçi sivil güçlerde itiraf edemedikleri bir öksüzlük duygusu yaratıyor...
Bir ne yapacağını bilememe durumu, bir ne olacağım korkusu, bir yarın endişesi, bir tedirginlik, bir ürküntü var havada...
İlk kez iş başa düşüyor çünkü...
İlk kez, “Malezyalılaşırsak sonra ne yaparız” sorusu akla geliyor çünkü...
İlk kez, güçlü ve yetkili birileri, “korkmayın bize bir şey olmaz” diyerek toplumu rahatlatamıyor çünkü...
Freudyen bir bakışla, 85 yıldır Cumhuriyet’in bilinçaltına ittiği o korku yeniden filizleniyor, toplumun hafızasında...
“Ya olursak” korkusunun derin damarları vardır bu toplumun geçmişinde...
***
Örneğin faşizm lanet olası bir rejimdir...
Ama faşizmin lanetliğini, bir Alman, bir Fransız ya da Avrupalı bir Yahudi bir Türk’e göre daha fazla hisseder...
Çünkü lanet olan faşizmi, lanet olası şekilde, lanetleyerek iliklerinde yaşamış olan onlardır...
Berlin’de okurken, Alman arkadaşlarıma arada bir Hitler’den ve faşizmden söz ederdim...
Kelimeyi duyar duymaz irkildiklerini farkederdim...
Huzursuz bir ifade kaplardı yüzlerini...
Oysa faşist kelimesini Türkiye’de söylesen, eski solcular ya da şimdiki solcular dışında pek kimse bir reaksiyon vermez...
“Uyanık geçinenleri” üstelik bir de akılları sıra cinlik yaparlar:
“Bu Hitler akıllı adammış kardeşim... Bak milleti nasıl dizmiş sıraya... Helal olsun Valla...”
Lanet bir rejimin milyonlarca insanı toplama kamplarında topluca katletmesi, masal gelir onlara...
***
Türkiye’nin Malezyalaşması, ya da İranlaşması artık ne deniyorsa, ılımlı ya da radikal bir İslam Cumhuriyeti haline gelmesi Amerika’ya ya da Avrupa’ya nasıl gelir bilmiyorum ama, Türkiye’deki ürküntüyü anlayabildiklerini hiç sanmıyorum...
O “korku”nun psikanalitik bir anlatımla derin kökleri vardır bu toplumda...
Öylesine basit, sıradan sözlerle, “Kadınlar korkmasın” gibi garantisi kendinden menkul açıklamalarla, yatışacak, korkular değildir o korkular...
Öyle olsa “Malezyalaşma sendromu” 3 gün içinde bu toplumu esir almazdı...
Bu işler öyle fişteklemeyle, manipüle etmeyle, tahrik etmeyle olsa herkes, her üç günde istediği şekilde tahrik ederdi bu milleti...
Tayyip Bey ya da Abdullah Bey şu soruyu sormalı kendilerine:
“Bu toplumda 4.5 yılda olmayan ne oldu da bir anda Malezyalaşma fobisi sardı etrafı...”
Aynı kişiler değil mi iktidarda?..
Aynı parti değil mi hükümette?..
Aynı sistem değil mi yürürlükte?..
İlk iki sorunun cevabı “Evet”, ama sonuncusu “Hayır”dır...
***
Hükümet dış hedeflere ara vermiş ve iç hedeflere yönelmiştir artık...
Artık patlayan borsa, dibe vuran dolar, düşen enflasyon, kalkınan pazar, hedefteki Avrupa falan değildir konuşulan...
Artık AKP’nin oylarıyla değiştireceği 8 Anayasa Mahkemesi Üyesidir gündemde olan...
Artık 11 YÖK Üyesi’nin 6’sını, yani yarıdan fazlası, AKP tarafından seçilecektir yeni Anayasa’da...
Türban, laiklik kavramıdır değişileceği konuşulan Anayasa’da...
Aynı kişilerdir iktidarda...
Aynı partidir hükümette...
Ama artık aynı sistem olmayacaktır yürürlükte...
Korkulan budur, bu korkuyu şu anda giderecek panzehir yok ve Türkiye hafızasının en büyük korkularından biriyle yüzleşmeye hazırlanıyor...
İkinci Cumhuriyetçi arkadaşlar, takım kurup, kendilerini futbol takımına benzetmişler...
11 kişilik takımın solbeki Roberto Carlos niyetine Cengiz Çandar...
Arkadaşlarımın hayatla dalga geçebilme yeteneklerine de gerçekten hayranım...
“Farklı fikirlerin, farklı renklerin, sivil, çağdaş ve demokrat Türkiye’si” nden kastettikleri bu Türkiye miydi bilmiyorum, ama Malezyalaşan bir Türkiye’de belki Cumhuriyetçiler yok olacak ama onların da teferruat olarak kalmasından korkuyorum...
Reha Muhtar, Vatan
25.09.2007
| 
